کد مطلب:21607 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:12

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

راه رسيدن به عشق حقيقي چيست

طالبي كه مرقوم فرموده ايد، شايان توجه است و مفاد آن حكايت از صفاي باطن شما دارد. در اول نامه، از واژه «عشق» سخن به ميان آورده ايد. «عشق» كلمه اي است بسيار سنگين و غير قابل فهم و درك؛ گرچه در السنه وافواه رواج زيادي دارد؛ ولي در مسير و راه، هزاران اسب تيز پا را از كار انداخته است: {Sهر چه گويم عشق را شرح و بيان # چون به عشق آيم خجل باشم از آن S} {Sگرچه تفسير زبان روشنگر است # ليك عشق بي زبان روشن تر است S} {Sچون قلم اندر نوشتن مي شتافت # چون به عشق آمد قلم بر خود شكافت S} {Sعقل در شرحش چو خر درِ گل بخفت # شرح عشق و عاشقي هم عشق گفت S} {V(مثنوي مولوي)V} يا به قول حافظ شيرين سخن: {Sتحصيل عشق ورندي آسان نمود اول # و آخر بسوخت جانم در كسب فضائل S} ازاين رو براي درك آن، بايد از پروانگاني كه شعله شمع عشق، بال و پر آنها را سوزانده است، سؤال كرد؛ كه خود اين باز حكايت است و تا درك واقعيت ها، فرسنگ ها فاصله دارد. حضرت امام(ره) سروده اند: {Sعاشقان روي او را خانه و كاشانه نيست # مرغ بال و پرشكسته فكر باغ و لانه نيست S} {Sگر اسير روي اويي، نيست شو، پروانه شو# پاي بند ملك هستي در خور پروانه نيست S} بيش از اين، مجالي براي گفتن نيست كه: {Sحاصل عشق همين بس كه اسير غم او# دل به جايي ندهد ميل به جايي نكندS} هم چنين نوشته ايد: حالاتي بر من عارض شده كه نام آن را افسردگي گذاشته ايد. اين تعبير، صحيح به نظر نمي رسد؛ بلكه انسان اگر از خود دور شود، گاهي حالاتي چنين پديدار مي شود؛ همانند اين كه انسان وقتي كه فارغ از اعضا، جوارح، جوانح و جوانب مي شود، چيزهايي را در عالم خواب مشاهده مي كند. استاد علامه حسن زاده آملي «مدظله العالي» گويند: «اگر چنين حالتي براي انسان در عالم بيداري هم حاصل شود، چيزهايي را با چشم سِر مشاهده خواهد نمود كه ديدن آنها با چشم سَر محال است». براي مطالعه بيشتر ر.ك: انسان در عرف عارفان، نوشته حسن زاده آملي. {Sرو ديده بدوز تا دلت ديده شود# زان ديده جهان دگرت ديده شودS} هم چنين همان طور كه نوشته ايد: «رسيدن به كمالات معنوي، مستلزم نيل به كمالات جسمي از قبيل رياضت و... است»؛ چون انسان براي زندگي در عالم دنيا، چاره اي جز همراهي با بدن عنصري ندارد و اين بدن، همچون حيواني است سركش و غير مأنوس با عالم «معنا»، از اين رو نياز به تربيت دارد و يكي از راه هاي تربيت، همان مخالفت با هواها و خواسته هاي نفساني است: {H{/Bوَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَي اَلنَّفْسَ عَنِ اَلْهَوي فَإِنَّ اَلْجَنَّةَ هِيَ اَلْمَأْوي {w1-15w}{I79:41-40I}/}H} پس اين مخالفت موجب تربيت اسب سركش «بدن» مي شود و در اين صورت افسار آن، به دست عقل و روح قرار مي گيرد. آن گاه است كه عالم مجرّدات و عقل مأنوس خواهد شد و قبل از آنكه توسط عزرائيل قبض روح شود و به عالم ديگر انتقال يابد، توان مشاهده آن عالم را خواهد داشت و حديث معروف {Hموتوا قبل ان تموتواH} ناظر بر همين مطلب است. {Sبگذر از خويش اگر عاشق دلباخته اي # كه ميان تو و او جز تو كسي حائل نيست S} {V(امام راحل)V} علامه طباطبايي نيز فرموده اند: بهترين رياضت عمل به واجبات و ترك محرمات است: {Sتا دل صدف دُرّ شريعت نشود# جان مَحرم اسرار طريقت نشودS} {Sبگذار جواني كه كسي در ره دين # با نفس و هوا پير طريقت نشودS} در اين زمينه: مطالعه دقيق نامه عرفاني حضرت امام به همسر حاج احمد آقا (فاطمه طباطبايي) تحت عنوان «ره عشق» را به شما توصيه مي كنيم. عطش شما براي دريافت حقيقت ستودني است. اميد آن كه همواره رهپوي ره دانش به ويژه الهيات باشيد كه اشرف علوم و برترين دانش ها است و داراي برترين و بالاترين موضوع ها مي باشد. خلاصه اين كه همواره راه، براي همت هاي عالي باز است. در اين زمينه مي توانيد با جامعة الزهراء (س) به نشاني: قم - بلوار امين - جامعة الزهرا (س) مكاتبه كنيد. براي مطالعه دقيق تر و بهتر ر.ك: معرفت نفس،حسن زاده آملي ترجمه المراقبات،ميرزا جواد ملكي تبريزي در آسمان معرفت،حسن زاده آملي نامه ها و برنامه ها،حسن زاده آملي